Grace en ik door het prachtige Vietnam!

6 mei 2017

Sorry iedereen dat ik al een tijdje niks meer heb geschreven! Ik ben te druk geweest met allerlei leuke dingen dat schrijven er soms een beetje bij in schiet... Wie mij op Facebook of Instagram volgt weet dat ik ondertussen weer in Thailand ben. Maar hierbij een update van de afgelopen weken. Er volgt snel meer! Groetjes! Xx

Voor $18 hebben we een open bus ticket tot aan Hoi An gekocht. We kunnen dus de bus op wanneer we willen en met meerdere tussenstops. Goede deal dus! We zitten in de film ruimte te wachten tot het 18 uur is en we met de bus naar Ninh Binh kunnen. We kijken jungle book en ondanks dat ik die film al zo vaak gezien heb dat ik hem uit mijn hoofd ken, blijft het leuk. We worden geroepen, de bus staat klaar. Nog even snel ren ik naar de wc voordat we de deur uit gaan. We lopen achter de man aan en we moeten wachten bij het kruispunt tot de bus er is. We wachten, en we wachten, en er is maar geen bus. Na een half uur is die er eindelijk en kunnen we instappen. Zodra je de bus binnen komt geeft de chauffeur je een plastic tasje waar je je schoenen in moet doen. Hier kijk ik ondertussen niet meer van op want bijna overal moet je je schoenen uit doen. In de bus zijn geen stoelen maar stapelbedden, een comfortabele reis dus en dat voor die paar dollars! Grace en ik hebben ons plekje al genomen en er komen nog een paar mensen bij. Ik kijk op en er komt een jongen binnen gewandeld. Hij lijkt een beetje op Jochem Myer, inclusief de weelderige krullen en de aanstekende lach. Er komen geen mensen meer bij maar de bus blijft nog wel staan. Het is ondertussen 20 uur en we zijn onderweg! We raken aan de praat met Jochem Myer, die eigenlijk Dennis heet, een Nederlandse jongen uit de achterhoek. Hij gaat ook naar Ninh Binh en verblijft in hetzelfde hostel als ons. Bij aankomst kunnen we wel wat eten gebruiken dus gaan we op zoek naar een restaurantje. Er is niet veel meer open dus er is weinig keus maar we hebben wat gevonden! Ik heb noedels met ei genomen en nou weet ik dat het geen culinair hoogstandje is, maar als je er een kilo zout en peper bij moet doen om het nog enigszins smaak te geven is er toch wel iets mis. Gelukkig is het goedkoop. Het hostel ziet erg geweldig uit maar ook een tikkeltje eng. Het is namelijk een oud trein station en als je daar om 11 uur in de avond aan komt ziet het er toch wel een beetje spannend uit. Zelfs in het hostel zijn nog de stoelen bewaart gebleven en achter het hek in de tuin komt nog om de zoveel tijd een trein langs. Een 10 voor originaliteit!

Na het ontbijt huren we een scooter om de omgeving te verkennen. Na een tijdje rijden zien we een attractie die boot tochten verzorgd. Voor ongeveer €8 worden we 3 uur rond gevaren door het prachtige Ninh Binh. We zitten samen in een bootje met een Vietnamese vrouw die het bestuurd. We varen door grotten en stoppen bij tempels. De tempels zijn mooi maar de natuur vind ik echt adembenemend. Heerlijk om na al die drukte weer in de natuur te zijn, ik voel me meteen rustig worden. Na de boottocht rijden we de rest van de middag rond op onze scooters. We pakken nog even een flinke regenbui mee op de terugweg en drijfnat komen we weer aan bij het hostel. Na een warme douche en avondeten, chillen we nog even op het terras van het hostel voordat we naar bed gaan.

IMG_1944

Vandaag huren we weer een scooter. Grace en ik willen graag beauty and the beast in de bios kijken vanavond, dus we rijden naar het winkelcentrum toe om tickets voor vanavond te kopen en snacks voor vandaag. Met bestemming onbekend gaan we weer verder op pad. Dit vind ik altijd het leukste als ik op een nieuwe bestemming ben, verdwaald raken. Door te verdwalen kom je de mooiste plekken tegen en leer je de weg gelijk goed kennen. Wij rijden van geasfalteerde wegen op kleine onverharde weggetjes. Terwijl we door de dorpjes in de bergen rijden rennen er kinderen zwaaiend naar ons toe om ons gedag te zeggen. Dit gebeurd niet 1 keer maar elke keer dat we kinderen voorbij rijden. Allemaal met een grote glimlach op hun gezicht zeggen ze ons gedag. In deze kleine dorpjes komen ze waarschijnlijk niet zo vaak toeristen tegen dus dat vinden ze maar al te leuk en Dennis zijn wilde blonde krullen die onder zijn helmpje vandaan komen vinden ze ook prachtig! Het uitzicht is prachtig en we genieten met volle teugen van het gevoel van vrijheid terwijl we door de bergen rijden. Terug in het hostel maken Grace en ik ons klaar voor de bios. We moeten eigenlijk onze scooter over een half uur inleveren maar we stelen hem nog even voor vanavond. Voordat we gaan eten we nog wat bij het restaurant bij ons hostel om de hoek wat goed schijnt te zijn. We bestellen loempia’s om te delen en ik neem nog rijst en groente in zoet zure saus. We hadden niet verwacht dat het zo lang zou duren voordat ons eten voor ons neus zou staan dus verzoeken we vriendelijk of ze op kunnen schieten aangezien we onze film willen halen. Ze verontschuldigen zich omdat het zo druk is en ze doen hun best om het eten zo snel mogelijk klaar te hebben. Ze geven het eten in bakjes mee om in de bios op te eten, echt super lief! De film begint al en wij moeten nog 10 minuten rijden, gelukkig heb je de reclames altijd nog. De film was super leuk! Morgen om 6 uur in de avond pakken we de bus naar Hué.

On tour met Grace en Dennis Vrouw met koeien Picknicken Ninh Binh

Het is 7 uur in de ochtend en we zijn in Hué! Zodra we de bus uit lopen worden we lastig gevallen door mannen met hun motoren om ons een lift te geven. We zeggen nee en gaan een paar meter verderop staan om de weg naar ons hostel op te zoeken. Opnieuw komen er een paar mannen naar ons toe en dit keer raken ze onze armen aan, Grace probeert vriendelijk te blijven maar mijn geduld raakt op en ik zeg gewoon op z’n Nederlands dat ze moeten optyfen terwijl ik boos naar ze kijk. Ze snappen de hint en lopen geïrriteerd weg. Ze zijn zo ontzettend irritant maar we kunnen er wel om lachen. We lopen naar het hostel. We verblijven in een party hostel want we zijn wel weer toe aan een feestje na alle rust in Ninh Binh. We checken in maar kunnen nog niet naar onze kamer dus gaan we eerst op zoek naar een leuke plek om te ontbijten. Na het ontbijt lopen we wat rond in de buurt. We zijn helemaal kapot van een gebroken nacht dus zodra we in het hostel zijn brengen we onze tassen naar boven en ploffen we neer voor een dutje. Het is bijna happy hour dus frissen we ons op, doen we wat make-up op en zijn we weer helemaal klaar voor een leuke avond. We staan aan de bar en het duurt nog 10 minuten voordat happy hour echt begint. Het meisje achter de bar neemt haar werk net iets te serieus en weigert ons nu al wat voordeel te geven. Pff, en dat noemen ze dan een party hostel… Natuurlijk nemen we toch maar een biertje ondanks onze teleurstelling in de barvrouw... Het is super gezellige en zijn behoorlijk aangeschoten, tijd voor wat avondeten! In het restaurant tegenover het hostel krijg je een gratis bier bij een bestelling van pizza of pasta. Perfect, daar gaan we voor! Een groepje jongens van een tafel verderop vraagt ons of we bij hun komen zitten, tja waarom ook niet. 1 van die jongens is een Nederlander, de andere zijn Australisch. Ze reizen samen met de motor door Vietnam. Grace en ik zitten nog steeds te twijfelen om zelf ook met een motor naar het zuiden te gaan maar stiekem zijn we ook een beetje bang geworden door alle horror verhalen en mensen in verband. Na het eten gaan we met z’n alle naar de club Brown eyes. Dit schijnt de leukste bar in Hué te zijn dus we zijn erg benieuwd. We komen er aan en de mensen die er binnen zijn, zijn letterlijk op 1 hand te tellen. Misschien zijn we nog een beetje te vroeg… Dan maar even een potje Pool, dat is ook erg leuk. Langzamerhand komen er meer mensen binnen, alleen zijn de meeste tot mijn verbazing Vietnamees en niet westers. Een uurtje later staat bijna heel de club vol met Vietnamezen. Iedereen staat langs de dansvloer met hun drankje een beetje awkward te wachten. Grace en ik kijken elkaar aan, zullen wij dan maar beginnen met dansen? We lopen in het midden van de dansvloer en beginnen samen te dansen en al snel volgen er meer. Op een gegeven moment staan we met allemaal Vietnamese jongens en meiden en hebben we de tijd van ons leven.

Gelukkig ben ik zonder kater wakker geworden, Grace heeft het er iets moeilijker mee maar ze voelt zich alweer snel de oude. Bij het ontbijt zijn we aan het bedenken wat we allemaal zullen doen vandaag. Op een of andere manier komt het gesprek er op dat het wel lekker zou zijn om een keertje in een hotel te slapen. We kijken voor de grap op booking.com en we zien vooral veel resorts, wat natuurlijk ook niet verkeerd is. Gaan we dit echt doen? Ons zelf gewoon even verwennen op een resort. Als je een kamer deelt is het nog niet eens zo heel erg duur… Waarom ook niet denken we! Na wat zoeken en foto’s en reviews bekijken komen we uit bij een 4 sterren resort, 20 minuten bij ons hostel vandaan. Het ziet er geweldig uit met een groot zwembad, een privé strand en een sportschool! Goh wat mis ik dat zeg om even naar de sportschool te gaan. Van minimaal 4x in de week naar helemaal niks meer is toch wel even wennen. We boeken een nacht in het resort, we zijn helemaal enthousiast, hier zijn we echt aan toe! De rest van de middag gaan doen we vrij weinig. We gaan naar onze favoriete lunch plek en we eten wat cake om de hoek. 

De wekker gaat om half 7, we willen zo vroeg mogelijk bij het resort zijn zodat we er optimaal van kunnen genieten. We nemen ontbijt, checken uit en zijn klaar om in de taxi te stappen. 20 minuten later komen we er aan. De deur van de taxi word open gedaan en 2 mannen helpen ons door onze tassen de trap op te dragen. Het ziet er prachtig uit, waterval fonteinen langs de muren van de trap en mooie palmbomen en planten om het resort heen. Terwijl we aan het inchecken zijn krijgen we een kopje sap en een koud handdoekje aangeboden. Wat een heerlijke luxe! We worden naar onze kamer geleid, doen de deur open en we kijken onze ogen uit! 2 super mooie bedden met een dik matras en veel kussens, glazen schuifdeuren naar het balkon met uitzicht op het zwembad en zee, en een grote badkamer met regendouche en badkuip!! Dit is geweldig! Thee en koffie staat voor ons klaar in de kamer en de airco draait al lekker. Na een kopje thee te hebben genomen besluiten we naar de gym te gaan om ons luie zweet er uit te werken. Ik heb voor ons een schema opgesteld met wat we gaan doen vandaag. In de gym is niemand te vinden, lekker dan hebben we alles voor onszelf. Na een uurtje zweten nemen we een douche voordat we naar het zwembad verhuizen. Comfortabele ligbedden met dikke kussens en handdoeken staan voor ons klaar, dit is wel even wat anders dan je handdoekje op het gras uitslaan. Na een paar uur gaan we naar het restaurant voor een lunch. Zoals altijd bestellen we meerdere dingen die we samen delen. De lunch was zoals verwacht erg lekker. We hebben ons net weer op ons ligbed bij het zwembad geïnstalleerd, zien we opeens een blonde krullenbol op het strand lopen. Dit moet natuurlijk Dennis zijn. We kijken zijn kant op en beginnen met zwaaien. Hij komt naar ons toe gelopen met een grote glimlach. Ik ben helemaal verbaasd, wat toevallig dat we hem hier weer tegen komen. De rest van de dag zijn we bij het zwembad te vinden met een paar cocktails, happy hour begint hier namelijk al om 2 uur. Na een heerlijke douche in onze ruime badkamer gaan we weer naar het restaurant voor het avondeten. Helaas viel dit heel erg tegen. De bediening is super slecht en het lijkt er op dat ze een andere kok hebben voor de avond dienst met kook skills die nog slechter zijn dan die van mij. Ik had een vis pasta besteld met onder andere garnalen en ik moest echt zoeken naar de garnalen. Uiteindelijk had ik iets gevonden wat een garnaal moest voorstellen, in de vorm van een cocktail garnaaltjes zo klein als een m&m. Grace had een pasta met groenten genomen waar ze een kilo peper en zout bij moest gooien om het nog een beetje aan smaak te maken en een bijgerecht wat we ook met de lunch hadden. Helaas toen het bord aan kwam leek het in geen enkel opzicht op wat we eerder deze dag hadden en smaakte het ook niet hetzelfde, toch wist de serveerster ons te vertellen dat het hetzelfde gerecht was. Alles bij elkaar was het dus een beetje teleurstellend. Normaal gesproken doe ik niet moeilijk maar we zijn in een 4 sterren resort en we betalen Europese prijzen voor het eten dus dan mag je wel enigszins wat kwaliteit verwachten. Tijdens het afrekenen zeggen we er wat van tegen het personeel. We zeggen ook nadrukkelijk dat we niet boos ofzo zijn  maar dat we het meer zeggen zodat ze de kwaliteit in de toekomst kunnen verbeteren. Ze vinden het erg vervelend en bieden hun excuses aan. We lopen naar onze kamer en voordat we de deur openen worden we geroepen. Iemand, ik denk de manager, wilt ons morgen graag een gratis lunch aanbieden als compensatie voor de slechte ervaring. Dit is nou nog eens service. We deden het hier natuurlijk helemaal niet om, maar toch is het erg leuk! We bedanken hem hartelijk en we gaan lekker slapen.

Chillen bij het zwembad in het resort

Ik heb heerlijk geslapen! Wat een super fijn bed is dit zeg, bijna nog beter dan mijn eigen bed thuis. We kijken onze ogen uit bij het ontbijt. Alles wat je er kan bedenken is er. Borden vol met vleeswaren, salades en kaas. Je kan een ei laten bakken op elke gewenste manier met alles er op en er aan. Je hebt keuze uit verschillende soorten broodjes, jams, croissants en fruit. Verder staan er verschillende varianten yoghurt en fruitsappen. Dit is heaven! We schamen ons er niet voor om erbij te vermelden dat we zo’n vijf rondes hebben gedaan. Hé kom op, als backpacker krijg je de kans op een onbeperkt hotel ontbijtbuffet niet vaak… Nadat we het ontbijt even hebben laten zakken gaan we weer de gym in. Hierna volgt dezelfde routine als gisteren alleen nu met een duurdere lunch aangezien het toch gratis is haha. Dennis heeft ons ook weer extra gezelschap gehouden en tegen de avond pakken we weer een taxi naar de binnenstad van Hué, terug naar ons hostel. Met dat we wegrijden uit het resort word ik overvallen door een naar gevoel. Ik weet niet waar dit opeens vandaan komt maar ik voel me erg verdrietig van binnen. Meerdere oorzaken beïnvloeden dit gevoel, de confrontatie met het land is opeens erg groot wanneer je net uit een 4 sterren resort rijd, terug in de realiteit van lagere klasse en armoede. Daarbij geeft het mij ook voor het eerst het gevoel van heimwee, hoe goed ik het thuis heb en hoe erg ik thuis opeens waardeer en het feit dat ik nog meer dan 4 maanden als backpacker leef voordat ik weer thuis ben. Natuurlijk hebben we een heerlijke tijd gehad in het resort en zijn we er ook flink van opgeknapt! Ik vertel Grace over het gevoel wat ik ervaar en tot mijn opluchting heeft Grace hetzelfde. We praten er even over en laten het dan weer los. Dat is wel erg fijn van samen reizen, dat je vreugde en soms ook verdriet samen kan delen. 

Vandaag huren we een scooter om de stad verder te verkennen. Zoals altijd rij ik en zit Grace achterop. Op deze manier splits je de kosten van de scooter en de controle freak in mij heeft letterlijk het stuur in eigen handen. We rijden naar onze eerste bezienswaardigheid, een oude tombe met daaromheen een mooi park. Op een geven moment komt er een vrouw op de scooter naast ons rijden die mij er op wijst dat mijn knipperlicht nog aanstaat. We bedanken haar en voordat ik nog de kans krijg om weer gas bij te geven knoopt ze een gesprek met ons aan. We vinden het een beetje een rare situatie maar we blijven met haar praten. Ze complimenteert mij om op mijn scooter rijvaardigheid en mijn wimpers, hiermee vlei je natuurlijk elke vrouw en opeens vind ik haar stukken leuker. Ze stelt voor om ons naar de tombe te rijden en nodigt ons uit om daarna mee naar haar huis te gaan voor een kopje thee. Ik ben altijd erg voorzichtig met dit soort voorstellen maar Grace zegt dat ze dit al vaker heeft gehad in Azië, dat ze zelfs op een Thaise bruiloft is geweest van mensen die ze helemaal niet kende. Als ik alleen had geweest had ik nooit op het aanbod ingegaan maar omdat ik samen ben met Grace durf ik het wel aan. Daarbij zit ik achter het stuur en het moment dat ze ons ook maar richting een rare plek leid, maak ik een linksomkeerd. Ze brengt ons naar de tombe, blijft daar wachten totdat we terug zijn en brengt ons dan naar haar huis. Haar huis is in een drukke wijk met omliggende huizen. Dit durf ik wel aan, en een beetje vertrouwen in de mensheid op zijn kan ook geen kwaad. Als je binnen komt zie je een tafel met een aantal stoelen staan, links van de tafel staat een groot bedrijf en rechts van de tafel is een andere ruimte die denk ik naar de toilet/douche gaat. De muren zijn van houten planken die niet helemaal goed afsluiten. Ze maakt kruidenthee voor ons en schenkt het vanuit een mooie theepot in schattige kleine thee kopjes. Dit doet me echt denken aan het servies dat ik vroeger als kind had waarmee mijn moeder, vergezeld door wat knuffels verplicht samen met mij thee partijtjes moest houden. De thee is lekker, het is een Vietnamese  (ja ik weet het, schokkend…) groene thee. Ik heb nog een rol koekjes in mijn tas zitten die ik aanbied voor erbij. Ze verteld dat haar man boer is en dat hij zijn eigen reist veld heeft waar hij elke dag werkt en dat ze twee kinderen heeft, een meisje van 11 en een jongen van 14. Ze verteld dat ze beiden naar school gaan maar dat het erg duur is. Na ongeveer een kwartiertje valt het even stil en vraagt ze voorzichtig of we geld voor haar hebben om bij te dragen en de school van haar kinderen. Ik ben de beroerdste niet en ik zou maar laatste cent geven aan iemand die het nodig heeft, maar iets zegt me dat ik deze vrouw geen cent moet geven. Ik lieg en zeg dat ik alleen maar kleingeld bij me heb. Grace zegt hetzelfde en we geven haar omgerekend 2 euro. Ze reageert teleurgesteld en vraagt om meer geld. Dit vind ik gewoon bijna brutaal. Nergens in huis zie ik ook maar sporen van kinderen dus ik zeg haar dat ik graag haar kinderen wil ontmoeten voordat ik überhaupt geld geef voor een studie. Ze wimpelt het idee af door te zeggen dat het hoogstwaarschijnlijk is dat we elkaar nog een keer zullen zien. Grace en ik staan op, bedanken haar hartelijk voor de thee en lopen het huis uit. We staan helemaal versteld. Dit had ik niet zien aankomen zegt Grace. Ik wel, maar dat zeg ik maar niet om zo niet als betweter over te komen. Wat mij nog opvalt is haar glimmende scooter, ik wijs Grace er op. De meeste echt arme mensen hier rijden op een super oude Honda of hebben niet eens een scooter. En in één klap is mijn vertrouwen in de mensheid weer weg. Ik had het kunnen weten van af het moment dat ze mij complimenten gaf, mijn rij kunsten zijn natuurlijk wel benoemingswaardig goed, maar zó mooi zijn mijn wimpers nou ook weer niet haha. We kunnen er gelukkig wel om lachen. De rest van de dag bezoeken me nog meer mooie oude tombe en tempels. De rit op zich is eigenlijk al mooi in een land als Vietnam.

Thee Tomb Hue

Vanmiddag nemen we de bus naar Hoi An, dit schijnt een heel mooi romantisch stadje te zijn door alle gekleurde lampionnen die er hangen. We hebben al een leuk hostel geboekt, de eerste nacht hebben we een eigen kamer omdat de rest al vol was. Vanaf morgen slapen we weer in een  dorm.  We weten net op tijd de bus te halen. Een paar uur later zijn we er al. Een vriendin van Grace, Jenny, woont en werkt hier nu al een paar maanden en vandaag komt ze bij ons in het hostel langs om even gedag te zeggen. Grace zegt dat ze een typisch Londen meisje is. Nou heb ik werkelijk geen idee wat dat betekent, maar we gaan het zien. Ze loopt binnen en ik zie wat Grace bedoeld. Een uitbundig meisje met wild opgestoken haar, een legging met daarop een blouse met panterprint, komt enthousiast binnen gelopen. Niet veel later zitten we met een biertje in de gezamenlijke ruimte van het hostel. Ze verteld dat ze als propper werkt voor een bar en dat ze 2x in de week als oppasser werkt en op die manier probeert rond te komen. Ze zegt dat ze eigenlijk een beetje vast zit hier omdat ze weinig geld heeft en weinig kan sparen. Ik toon compassie maar eigenlijk heb ik al gauw door dat het niet komt omdat ze te weinig geld verdient, maar omdat ze het elke avond weg drinkt. Ach ja, ieder zijn eigen ding… Ze nodigt ons uit om vanavond naar haar bar te komen voor een drankje en wat gratis shotjes. Wij hebben wel zin in een feestje dus gaan we graag op haar aanbod in. Opeens komt de regen met bakken uit de hemel zetten. Lekker dan, hebben wij weer. Het is vandaag zondag wat betekend dat we gratis zelf onze loempia’s mogen maken en uiteraard opeten. Leuke manier om een keer wat geld te besparen op eten, ik heb namelijk het gevoel dat het meeste van mijn geld verdwijnt naar al dat lekkere eten hier in Azië. In de avond lopen we naar de bar waar Jenny werkt. De stad ziet er prachtig uit, de straten hangen vol met gekleurde lampionnen en er is een gezellige sfeer. Uiteraard lopen we eerst nog even langs de streetfood kraampjes voordat we naar de bar gaan. Dit is een van de redenen dat Grace en ik goed klikken, we love food! By the way, ik ben er trots op om te vertellen dat ik nog steeds in mijn kleding pas en zo lang dat ik alleen uitdij van eten en niet van een baby gaat alles volgens plan. Eenmaal bij de bar is het nog aardig rustig, te rustig naar ons idee. Jenny hebben we niet meer gesproken sinds vanmiddag dus onze gratis shotjes kunnen we nu ook wel vergeten. Een tijdje later zien we Jenny, ze is al dronken en bijna klaar met werken. Het einde van de avond nadert en we zijn allemaal behoorlijk dronken. Jenny stelt voor om ons achterop haar motor te nemen naar een club hier 20 minuten vandaan. Grace zou dan bij Jenny achterop gaan en ik bij een vriendin van haar. Grace stemt direct in maar ik ben het hier niet mee eens. Ik kan dan wel weer de over bezorgde moeder van de groep zijn, maar ik ga echt niet achterop een motor bij iemand die dronken is. Ik ben zo ontzettend blij dat ik nog een gezond verstand heb als ik dronken ben, in tegenstelling tot Grace blijkbaar want zij vind het nog steeds een erg leuk en goed idee. Ik zeg haar dat ze een grote meid is en mag doen we ze wilt maar dat ik terug ga naar het hostel. Gelukkig heeft ze toch wel door dat het niet het meest verantwoordelijke is wat je kunt doen en gaat ze met mij mee.
We verplaatsen onze spullen van onze kamer weer naar de lobby. Onze tassen moeten hier tot 2 uur blijven staan omdat dat de schoonmaakster tijd nodig heeft en dat de incheck tijd is. Ik vraag of we wel al de locker onder het bed mogen gebruiken zodat ik niet met mijn camera en tablet hoef te schouwen. Na een beetje aandringen mag het. We zoeken twee fijne bedden uit en claimen de locker. Helaas regent het weer vandaag. Het voelt wel lekker vertrouwd, net zoals thuis al deze regen. Het enige verschil is dat het nog steeds warm is en je in je korte broek met teenslippers buiten loopt. Is niet zo’n goed idee trouwens met teenslippers over de natte straten lopen, bij elke stap die je zet flip-flop je alle nattigheid op je kuiten. Normaal gesproken is dit niet zo erg maar de straten in Azië zijn niet echt bepaald schoon (lees: afval, ratten en kakkerlakken) wat resulteert in vieze zwarte spikkels tot aan je korte broek. Al vinden een hoop mensen dit niet erg, ik draag liever mijn jesus sandalen (zoals mijn nicht die noemt) zodat ik niet 100 keer op een dag mijn benen hoeft te wassen. Het bedekt wel weer mooi je bed bugs beten als je die hebt dus dat zou een voordeel kunnen zijn. Een paar deuren verder van ons hostel hebben we een salon gevonden die er erg professioneel uit ziet. Wij hebben wel zin in een massage en onze voeten kunnen ook wel een scrubje gebruiken. We vragen om een prijslijst en er wordt ons verteld dat als we nu boeken dat we dan 10% korting krijgen. Dit laten we ons geen tweede keer zeggen. We nemen een deep tissue massage van een uur en een pedicure zonder nagels lakken want dat kan ik zelf wel. We gaan zitten en krijgen eerst een koud washandje en een kopje koude kruiden thee met gember, citroen, kaneel en lemon grass. Als we ons drankje op hebben worden we mee naar boven geleid naar een kamer met 2 massage banken met een gordijntje er tussen. We mogen ons uitkleden en een mooie zijde badjas aan doen. Eerst moeten we op een stoel plaats nemen en worden onze voeten gewassen, gescrubd en gemasseerd in een houten teiltje met blaadjes en geurende olie. Dan is het tijd voor de massage. Letterlijk van top tot teen worden we gemasseerd en er wordt geen spier overgeslagen. Als de massage is afgelopen mogen we ons weer aankleden en plaats nemen in de pedicure stoel. We krijgen een kopje thee en gedroogde gember snacks en twee meisjes beginnen aan onze voeten. Even later stappen we weer helemaal herboren de salon uit. Het regent nog steeds maar we trekken onze poncho’s aan en gaan op ontdekking door Hoi An. Alles hier is zo mooi, overal lampionnen en kleurrijke winkeltjes. Ondanks dat het regent houd het toch z’n charme. In de avond blijven we in de gemeenschappelijke ruimte van het hostel. Ik drink niet maar Grace heeft een betere lever ondanks dat ze 5 jaar ouder is en gaat aan de gin tonic. We doen drankspelletjes en hebben een onwijs leuke avond.

Vandaag is weer een lekker rustig dagje. Eerst lekker uitslapen en ontbijten en daarna weer verder Hoi An ontdekken. Gelukkig regent het niet meer! Het klinkt misschien saai om heel de dag rond te lopen, ergens te lunchen en koffie te drinken maar het is echt erg fijn om niet heel de dag druk bezig te zijn. Reizen is erg leuk maar ook vermoeiend, iedereen die zegt dit niet te merken liegt. Daarom is het soms zo fijn om niks te doen en gewoon te relaxen en te genieten van een kopje koffie met taart in het zonnetje. Ik zit er aan te denken om hier misschien naar werk te zoeken. Op deze manier kan ik langer blijven en leer ik echt de gewoonte en gebruiken van de cultuur kennen. Met kinderen werken lijkt me erg leuk, misschien Engelse les geven of in een weeshuis helpen. Grace zegt dat mijn Engels erg goed is maar ik weet niet of ik me er gemakkelijk bij voel om het ook daadwerkelijk aan een ander te leren. Ze verteld me over work away, een website waar je je voor kan aanmelden om in het buitenland te werken voor een korte of langere tijd. In het midden van Vietnam is niet heel veel aanbod maar in het noorden wel. Wil ik het echt zo graag dat ik mijn “plan” omgooi en weer terug naar het noorden ga of wacht ik totdat ik in Nieuw Zeeland ben waar ik waarschijnlijk toch moet werken omdat het zo duur is... We hebben het ook over onze verdere planning, grace heeft haar ticket naar Australië al vast staan gaat ze iets sneller door dan ik. Dit betekent dat we snel weer ieder ons eigen weg gaan… Het is jammer en het zal wel weer wennen zijn om weer alleen verder te gaan want je raakt er zo snel aan gewend om alles samen te doen. Al vind ik het ook wel weer lekker om weer even alleen te zijn. Ik heb er nooit moeite mee gehad om alleen te zijn en soms heb ik er ook echt behoefte aan om helemaal alleen te zijn, mijn eigen ding te doen en in mijn gedachten weg te dwalen. Ik merk ook aan Grace dat ze het moeilijk vind om het hier over te hebben maar dat zij er ook aan toe is om weer alleen verder te gaan.

Lampionnen Lampionnen Lampionnen Hoi An

Vandaag gaan Grace en ik allebei alleen op pad, niet vanwege ruzie ofzo maar ik merk dat we onze eigen ruimte nodig hebben. Ik vind het naar dat ik dit gevoel heb en waarom weet ik ook niet maar als ik afscheid van iemand moet nemen creëer ik altijd een bepaalde afstand, wat jammer is want we hebben nog een paar dagen samen. Grace begrijpt dit wel, sterker nog ze doet het zelf ook. Het is confronterend want nu voel ik zelf hoe het is als iemand afstand van mij neemt. Ik ga op de fiets naar een eiland net buiten Hoi An, het is lekker weer en het is prachtig om hier rond te fietsen. Heel de dag weet ik me te vermaken met fotograferen en gewoon genieten van het zonnetje. 
 

Vandaag ga ik samen met het andere Nederlandse meisje naar een groente plantage en Grace huurt samen met Dennis een scooter. Ik wil graag nog gedag zeggen voor het geval dat ik haar niet meer zie en ze al in de bus naar Dalat zit maar jammer genoeg is ze al met Dennis weg. Ik stuur haar een berichtje en we spreken eind van de middag af voordat ze op de bus stapt naar Dalat. Dennis, Grace, ik en het andere Nederlandse meisje zitten samen in ons favoriete restaurant nog even van een noedelsoepje te genieten. Dan is het moment daar en is het tijd om gedag te zeggen. We kijken elkaar aan en we beginnen te lachen. De afgelopen dagen voelde niet hetzelfde als voorheen, er was een bepaalde afstand maar dat is niet erg, we hebben er beiden onze redenen voor gehad en dat is oké. We hebben een super leuke tijd met elkaar gehad en lief en leed samen gedeeld. Ik heb er mooie herinneringen en een goede vriendin bij en dat geldt hetzelfde voor Grace. We geven elkaar een dikke knuffel en natuurlijk staan de tranen alweer in mijn ogen. Het is leuk geweest en nu is het tijd om mijn avontuur weer alleen voort te zetten!

Foto’s

12 Reacties

  1. Ingrid:
    6 mei 2017
    Wow wat een mooi avontuur ben je aan het maken!! Geniet ervan lieve nicht....
  2. Mama:
    6 mei 2017
    Wat schrijf je heerlijk en eerlijk! Ik ben super trots op je. Xxxxxx
  3. Annemieke van Tintelen:
    6 mei 2017
    Wat heerlijk om een kijkje in je backpack leven te krijgen. Ik geniet op afstand mee. Mooie avonturen, Maddy.
  4. Papa:
    6 mei 2017
    Wat een mooie belevenissen.. en weer zo leuk geschreven. Ook ik ben natuurlijk super trots op je! Geniet van je mooie reis en een dikke kus xxx
  5. Wilmar:
    6 mei 2017
    Gaaf verhaal. Jeugdsentiment dat teruggaat naar 198y. Geweldig dat je voor deze reis je tijd hebt genomen! Wens je nog veel levenslange indrukken. Vooral de fijne, ook al kunnen die andere achteraf waardevoller blijken te zijn. GENIET!!! (en bedankt voor je sprankelende verhaal).
    Groetjes vanuit Willemstad, Curaçao
    Wilmar
  6. Pia:
    7 mei 2017
    Jeetje, Maddy wat maak je toch veel mooie avonturen mee! En we kunnen ze allemaal met je meebeleven. Geweldig!
  7. Marlies Morien:
    7 mei 2017
    wat een heerlijk reisverslag, Maddy. meer, meer, meer!
  8. Peter:
    7 mei 2017
    Wat een belevenissen! Al die ervaringen maken je hartstikke rijk Maddy! Je weet het enige waar je geld aan spendeert is reizen, want dat heeft het hoogste rendement! Veel plezier nog en geniet elke dag!
  9. Saskia:
    9 mei 2017
    Ontroerend mooi!
  10. Melissa:
    11 mei 2017
    Fantastisch verhaal en wat maak je mooie dingen mee! Ik kijk nu al uit naar je volgende verhaal! Geniet daar en vertrouw op je gevoel
  11. Monique:
    13 mei 2017
    Hé Maddy. Je schrijft heel leuk. Lijk't wel of ik een beetje met je mee reis.
    Groetjes en geniet er van en ga vooral door met schrijven
  12. JENNO:
    15 mei 2017
    mooi verhaal maddy geniet maar lekker van reis.