My first week: Bangkok!

Ik heb nog even mijn backpack gesorteerd en opnieuw ingepakt want vandaag ga ik er aan geloven en ga ik echt alleen op pad. Ik heb dit eerder gedaan dus ik weer hoe het moet, maar nog nooit in Azië en het overweldigende gevoel van Bangkok laat me realiseren waar ik aan begonnen ben. Maar ik heb geen tijd om na te denken want om 12 uur moet ik uitgecheckt zijn. Ik vraag aan de man bij de receptie of hij weet hoe ik bij mijn hostel The Oasis moet komen. In mijn bevestigingsmail staat het adres en hij weet precies hoe ik daar moet komen; eerst moet ik met de metro en daarna kan ik een taxi of bus nemen. Nou ben ik op vakantie en vind ik het geen enkel probleem om al mijn gespaarde geld uit te geven, maar liever niet aan iets wat ook goedkoper kan zoals een bus pakken in plaats van een taxi. De man bij de receptie heeft het adres van het hostel voor mij in het Thai geschreven zodat de mensen mij beter zouden begrijpen. Dit kwam heel goed van pas met het vragen naar welke bus ik moest nemen. Alles bij elkaar koste dit ritje mij omgerekend nog geen €0,80!

Ik ben bij het hostel en ik loop via de tuin naar de balie. Er zitten een aantal mensen aan de tafel in de tuin te chillen onder het genot van een biertje. Er hangt een geweldige sfeer en een meisje die aan de tafel, in de tuin zit vraagt mij gelijk of ik vanavond ook aan de barbecue wil mee doen en of ik een tattoo wil. Ik draai me om en ik zie een jongen met een tattoo apparaat bezig. De barbecue lijkt me leuk, de tattoo niet zo. Na het inchecken ben ik er bij gaan zitten en daar ben ik de rest van de dag niet meer weg gegaan. De barbecue was super gezellig en in de avond zijn we naar een bar geweest op Koh San road.

De wekker gaat om 7 uur want ik wil om 8 uur een 3 uur durende fietstocht door Bangkok doen bij Co van Kessel. Ik voel me verschrikkelijk. Blijkbaar gaan warmte, een paar biertjes en weinig slaap niet goed samen... Ik besluit om morgenochtend maar te gaan en dan de 5 uur durende fietstocht van 7 tot 12 te doen. Lekker vroeg want dan is het nog niet zo warm. Na nog wat uitrusten en eten voel ik me beter en heb ik besloten de stad te gaan verkennen. Lekker rondlopen en verdwalen. Een Nederlandse jongen zou die zelfde avond weer naar Nederland vliegen dus besloten we samen door Bangkok te lopen totdat hij in de avond weer naar het vliegtuig zou gaan. We zijn naar een aantal tempels geweest, waarvan 1 lekker afgelegen en rustig. Geen toeristen, alleen monniken en een paar mensen die in een hoekje aan het mediteren waren. In een van de tempels was een monnik zegeningen aan het geven. Ik zat op de grond te kijken naar wat er zich allemaal afspeelde tot dat hij mij aan keek en met een handgebaar mij naar hem toe riep. Ik twijfelde even of hij het tegen mij had, en liep toen toch maar voorzichtig naar hem toe. Ik ging op mijn knieën zitten. Hij begon in een onverstaanbare taal, met zijn ogen dicht dingen te mompelen terwijl hij heilig water over mij heen sprenkelde. Ik moest mijn hand geven en hij probeerde zorgvuldig zonder mij aan te raken, een wit bandje om mijn pols te doen. Dit armbandje heet Sai Sin en is gemaakt van een wit katoenen draad die de monniken van ter voren hebben gezegend. De Sai Sin is bedoelt om de drager voorspoed te wensen.

 Met de watertaxi, metro en de benenwagen hebben we bijna heel bangkok gezien. Met de bus ben ik uiteindelijk weer bij mijn hostel gekomen. Dit ritje was gratis. Een glimlach naar de vriendelijke dame was blijkbaar genoeg. 

2e poging. De wekker gaat vroeg, het is half 6 en over een half uur ga ik met nog een paar Nederlanders en een Belgische uit hetzelfde hostel op pad naar de Co van Kessel fietstour. In onze groep zitten nog een aantal Nederlanders en Belgen. Onze gids spreekt goed Engels en ze weet super veel. We fietsen door smalle straatjes, langs de huizen van de monniken en locals. Ik kijk mijn ogen uit. Al de geuren, kleuren en geluiden kunnen je niet ontgaan. Hoe zou mijn leven er uit hebben gezien als ik hier geboren zou zijn? De mensen zien er gelukkig uit en begroeten je met een grote glimlach, terwijl de meeste in een aan elkaar getimmerd huisje wonen en waarschijnlijk maar net rond kunnen komen. Ik voel me dankbaar. Dankbaar voor waar ik vandaan kom en de kansen die ik krijg. In Nederland voelt het allemaal vanzelfsprekend maar dat is het hier zeker niet. De fietstour was onwijs leuk! Ik heb gedeeltes van Bangkok gezien waar ik normaal nooit zou komen. Vanavond is mijn laatste nacht in Bangkok. Morgenochtend pak ik een trein naar Ayutthaya waar ik de dag door zal brengen voordat ik de nachtbus naar Chiang Mai neem. Ik ben benieuwd wat mij daar allemaal te wachten staat!