Nieuw land, nieuwe vrienden!

Als eerste iedereen bedankt voor de leuke reacties op mijn blogs! Om een of andere reden (of mijn gebrek aan technische vaardigheden) kan ik niet op jullie berichten reageren. En daarbij heb ik ook gehoord dat sommige reacties er niet eens bij komen te staan… Super jammer vind ik dit want ik vind het erg leuk om jullie reacties te lezen en het motiveert me om ondanks de drukte van het reizen te blijven schrijven! Groetjes! Xx

Om 19:10 had ik mijn vlucht en nog geen uur later komen we aan in Hanoi. Het is dus maar een korte rit maar ik heb nog nooit zulke erge turbulentie mee gemaakt als nu. Vlak nadat de piloot doorgaf dat hij de landing voor ging bereiden zakte we eerst een stuk naar beneden waarna we door elkaar geschud werden alsof hij stuiterend en schuddend de landingsbaan over ging. En omdat ik niks uit het raam kon zien door mist, dacht ik ook even dat we geland waren maar we vlogen door. Vrouwen pakten de hand vast van hun man en je voelde een spanning in het vliegtuig. En ik zat er gek genoeg heel chill bij en liet alles over mij heen komen. Uiteindelijk zijn we uiteraard veilig geland. Ik loop het vliegtuig uit door een gang en kom aan bij een hal waar ze je visums geven. Er zijn twee balies, 1 waar je je letter of approval, dollars, pasfoto en paspoort af geeft en 1 waar je je paspoort met visum weer ophaalt. Daarna nog even langs de laatste paspoort controle en stempel balie voordat ik mijn bagage weer op kan halen. Eenmaal buiten merk ik wat een verschil in weer het is. Het is donker, fris en het regent. Lekker dan... Gelukkig heb ik mijn hostel gisteren al geboekt en in de mail staat hoe ik vanuit het vliegveld er moet komen. Ik kan een taxi of bus pakken, met de bus is uiteraard goedkoper dus dat is wat ik ga doen. Bij de bushaltes vraag ik aan de buschauffeur of ze naar het adres gaan wat ik aanwijs op mijn mobiel. De eerste is meteen raak dus ik spring in de bus en vraag ook meteen of hij een seintje wilt geven waar ik er uit moet. Na een half uurtje moet ik er uit. Het regent en het is donker maar na een paar keer verkeerd te lopen kom ik dan toch uiteindelijk aan. Er hangt een gezellige sfeer in het hostel maar het is ondertussen al weer 11 uur en ik ben verrot dus ga gelijk lekker mijn bedje in.

Op het dakterras krijg je gratis ontbijt en je hebt keuze uit drie mogelijkheden: 1. Brood met jam, crêpe, banaan. 2. Brood met ei, crêpe banaan. 3 pho, een traditioneel noedelsoep gerecht. Ik ga zoals gewoonlijk voor de ei. Terug in mijn kamer ontmoet ik Grace, zij is 26 jaar, Engels en reist ook alleen. Na wat kletsen gaan we samen om 10 uur mee met de gratis walking tour dat elke ochtend georganiseerd word door het hostel. We gaan langs een kleine tempel, een kathedraal, een koffie tentje waar ze de traditionele egg coffee verkopen (de lekkerste koffie ooit!) wat gemaakt is van geklopt eiwit en condensed milk en het smaakt een beetje naar marshmallows, daarna lopen we langs het meer naar de grote markt en vanaf de markt lopen we weer terug naar het hostel. Zo’n walking tour is altijd een leuke manier om met de stad kennis te maken. De rest van de dag ben ik zelf nog door de stad gaan lopen tot na het avondeten. Na een douche besluit ik om de rooftop bar van het hostel eens te gaan bekijken. Het is niet heel erg groot maar er hangt een goede sfeer, en het is happy hour dus daar maak je mij altijd blij mee! Met in elke hand een mojito, loop ik naar de voetbaltafel. Ik speel een paar potjes en ik weet niet of het aan de mojito ligt of dat ik een verborgen talent voor tafelvoetbal heb, maar ik win 3 van de 4 keer! Met opgeheven hoofd en een nieuw drankje, loop ik naar het dakterras waar ik aan een tafel ga zitten bij drie jongens. Het uitzicht is op de jongens na niet zo mooi als ik gehoopt had maar het is wel lekker om even in de buitenlucht te kunnen zitten. Ik raak met de jongens aan de praat en het klikt meteen. Stephen komt uit Amerika en Gabriel en Imanuel, twee broers zijn eigenlijk Frans maar komen uit Australië. Stephen reist ook voor een langere tijd en Gabriel en Imanuel zouden eigenlijk alleen twee weken vakantie houden in het zuiden van Thailand, maar dat is ondertussen uitgelopen tot vier weken en meerdere landen. Ze vertellen me dat ze morgenochtend met een tour vanuit het hostel naar Halong Bay gaan en dat dit de enige zonnige dag van deze week word. Grace en ik hadden het hiermee toevallig vanochtend nog over maar we vonden het best wel prijzig, $80 voor twee dagen en een nacht. Dit is dan wel inclusief boot, verblijf en maaltijden. Maar in mijn enthousiasme en door de schuld van wat alcohol besluit ik terplekke zonder er ook maar weer over na te denken, morgen met de jongens mee te gaan. Ik ren de acht etages naar beneden en er is gelukkig nog 1 plek beschikbaar! Een beetje impulsief weer dit maar ik heb er wel zin in. Het enige nadeel, de bus vertrekt om half 8…

Mijn wekker gaat om kwart voor 7. Van af 7 uur kan je ontbijten en tot die tijd pak ik alvast mijn tas in. Ik voel me gelukkig beter dan dat ik verwacht had. Gisterenavond zijn we om 23 uur nog met een groepje van het hostel naar een bar in de buurt gegaan omdat onze bar dan sluit. Het was super gezellig en uiteindelijk was ik rond 1 uur weer terug. Voor Nederlandse begrippen is dit vroeg maar in Azië sluit alles eerder, wat op zich wel fijn is want dan lig je de volgende dag niet tot in de middag op je bed. Natuurlijk heb ik weer veel te weinig tijd ingepland om mezelf klaar te maken en te ontbijten, wat resulteert in een hoop gehaast en gestress. Ik heb nog maar 5 minuten en mijn tas is nog niet ingepakt. Ik zit te twijfelen of ik nog wel moet gaan, misschien kan ik de ticket wel naar morgen verplaatsen... Grace is ondertussen wakker door al het gerommel in de kamer. Ze vraagt me waarom ik zo’n haast heb en mijn spullen aan het pakken ben, ik vertel het verhaal en vraag haar of ik nou wel of niet moet gaan vandaag. Een beetje teleurgesteld zegt ze dat ze gehoopt had samen te gaan maar dat ik zeker moet gaan vandaag aangezien ik nu toch al wakker ben. Ik ren naar beneden om te vragen of ik morgen mee kan in plaats van vandaag omdat ik niet op tijd klaar kan zijn en dat Grace ook graag mee wilt. Helaas kan dat niet maar ze kunnen wel nog even op mij wachten en als Grace binnen 10 mintuten klaar kan zijn kan ze mee omdat iemand zich ziek heeft gemeld. Ik ren weer naar boven, gooi de deur open en roep tegen Grace dat ze mee kan als ze binnen 10 minuten klaar staat. Even is ze stil, ze zucht en zegt oké! Omdat ze weinig tijd heeft neemt ze haar grote rugzak mee in plaats van een dag rugzak. Een kwartier later lopen we naar de bus waar iedereen al op ons zit te wachten. Met een beetje rode wangen maar ontzettend veel enthousiasme springen we de bus in. Grace zit achterin en ik helemaal voorin, ik zwaai even snel naar de jongens van gisteren en neem dan plaats op mijn stoel. Het feest kan beginnen! 3 uur later komen we aan bij een haven waar we op een overdekte speedboot naar het eiland Halong Bay worden gebracht, om daarvandaan weer met een boot naar monkey eiland te gaan waar wij zullen verblijven. Grace, Stephen, Gabriel, Imanuel en ik vormen meteen een groep. Eenmaal op de boot naar monkey eiland zie je de typische rotsen van Halong Bay uit het water komen. Het is helaas wel een beetje mistig dus heel ver kan je niet kijken. Maar dat mag de pret niet drukken want op de boot verkopen ze bier en we zijn in goed gezelschap. Bij aankomst op ons eiland krijgen we een korte introductie en uitleg met wat we allemaal gaan doen. Iedereen heeft honger dus het enige wat we horen is lunch over een half uurtje. We zitten met z’n allen aan grote tafels wat vol met eten staat. Rijst, gemengde groente, vis en vlees gerechten, fruit, etc. Omdat we 3 keer per dag eten krijgen maar er geen snacks tussendoor zijn maak ik volop gebruik van de lunch aangezien ik altijd honger heb. Na de lunch worden we naar onze slaapzaal gebracht waar we met heel de groep, van zo’n 20 man op een kamer slapen. We zetten onze spullen neer en trekken onze zwemkleding aan want we gaan namelijk met de boot op pad om te zwemmen en kanoën. De mist is nog meer dicht getrokken en we kunnen nauwelijks nog buiten de boot kijken! Waar je normaalgesproken van rotsen af kan springen mogen we nu alleen van de boot afspringen omdat het te gevaarlijk ik. Ondanks dat er geen zon is voelt het nog redelijk warm, al zou het ook kunnen komen van de hoeveelheid bier dat we al op hebben… Zodra dat we weer een beetje opgedroogd zijn legt de boot al weer aan om te kanoën. Grace en ik zitten samen in een kano en we hebben de grootste lol! Terug op ons eiland hebben we wat tijd voor onszelf om te douchen en te chillen voordat we aan kunnen schuiven voor het avondeten. Met een volle buik beginnen spelen we wat drankspelletjes te spelen en daarna verplaatsen we ons naar de bar waar we tot diep in de nacht bleven. 

Halong Bay                                            Grace

Gabriel en Imanuel                               Stephen 

Na het ontbijt gaan we met degene die zo slim zijn geweest stevige schoenen mee te nemen, een wandeling maken naar de aapjes. Dit is niet zomaar een wandelingetje, nee we hebben een half uur over grote, gladde, scherpe rotsen heen moeten klauteren om naar de andere kant van het eiland te komen. Gelukkig waren de aapjes en het uitzicht het waard en zijn we allemaal weer heelhuids terug gekomen. Hierna moeten we helaas weer weg, precies nu dat de mist vandaag minder is. Ondanks de mist had ik het niet willen missen want we hebben een super leuke tijd gehad met elkaar! We komen pas aan het eind van de middag weer bij het hostel in Hanoi aan, dus de rest van de dag doen we niet veel bijzonders. Grace en ik hadden onze nacht in het hostel al vast staan, alleen zitten we wel in een andere kamer en Imanuel en Gabriel waren te laat met boeken dus moesten ze naar een ander hostel. Stephen gaat gelijk door naar Sapa, dus nu blijven Grace en ik samen over. Wij hebben ook overwogen om naar Sapa te gaan maar we hoorden van iedereen die net terug kwam dat er heel veel mist en regen was. En hoe mooi en leuk het ons ook lijkt, als je er niets van kan zien dan is dat ook een beetje zonde van het geld. 

Bij het ontbijt ontmoet ik Grace weer en het eerste wat ze zegt is dat ze vannacht zo is gestoken door muggen, wat ik raar vind want ik heb nog geen mug gezien in Hanoi. Ik vraag haar of ik de beten mag zien en zodra ik ze zie weet ik al dat dit geen muggen beten zijn. De beten zitten in een rijtje over haar buik en benen verspreid. Ik kijk haar aan en zeg; “Grace, dit zijn geen muggen bulten. Pak al je spullen inclusief je backpack en stop het in een grote vuilniszak en breng het naar de receptie om het te laten wassen, want dit zijn beten van bed bugs.” Het enige wat ze zegt is o shit... Ik stel haar gerust dat het allemaal wel goed komt, dat ze gewoon al haar spullen moet laten wassen. Even later komt ze weer naar het dakterras. Het hostel wast alles op hun kosten en hebben heel haar kamer ontruimt om het met chemicaliën te bestrijden. Omdat ze ook graag de kleding die ze aan heeft wilt wassen gaan we op zoek naar een nieuwe outfit om daarna even bij te komen met een lekkere egg coffee, dus lopen we naar ons favoriete café. In het café komen we heel toevallig Imanuel en Gabriel tegen. Omdat Grace in hetzelfde bed als Imanuel heeft geslapen op Halong Bay en je de bulten van bed bugs ook een dag later kan krijgen besluiten we het aan hun te vertellen. Gelukkig heeft hij nergens last van, wat betekend dat ze het waarschijnlijk vannacht heeft opgelopen. Na de koffie lopen we met z’n allen door de stad opzoek naar een Northface jas. Op elke hoek van de straat zie je wel een winkeltje die Northface jassen en tassen verkoopt, maar dan voor de helt van de prijs van wat je er normaal voor betaald. Natuurlijk hangt dit er ook vanaf hoe goed je kunt afdingen... Ik weet niet of ze echt of nep zijn aangezien de producten hier vandaan komen, in ieder geval zijn het dan wel hele goede neppers met alle labels en prijskaarten er op en er aan. Ik heb twee waterafstotende jassen gekocht, 1 voor mij en 1 voor mijn moeder. We hebben het over films en ik stel voor om vanavond naar de bios te gaan. Als de film gewoon Engels is met Vietnamese ondertiteling kunnen wij hem  ook gewoon volgen. Op internet hebben we een groot winkelcentrum gevonden met bioscoop. Er draaien niet heel veel films maar het gaat om het idee. Voor een euro meer hebben we zelfs vip stoelen! We gaan terug ons hostel en spreken vanavond bij hun hotel af om daarvandaan een uber te nemen. We stappen voor het winkelcentrum uit de uber en de portier komt naar ons toe met een paraplu. We staan helemaal versteld van het gebaar en we voelen ons opeens niet meer de sloeberige backpackers maar gewoon weer normaal. We vragen aan een bewaker de waar we de bios kunnen vinden, helaas is de bios nu gesloten in verband met werkzaamheden. Hebben wij weer, we hadden net zo’n zin in. We zoeken op Google of er nog ergens anders een bioscoop is die wel open is en gelukkig vinden we er nog 1! We pakken een taxi en en binnen een half uur staan we bij het andere winkelcentrum. De enige film die nog draait is King Kong dus dat is makkelijk kiezen. Helaas zijn de vip stoelen al bezet en hebben we alleen nog maar keus uit de stoelen vooraan of aan de zijkant maar dat mag de pret niet drukken. We nemen wat karamel popcorn, want de andere optie mushroom popcorn leekt ons niet zo’n succes. Het grappige is dat wij de enige westerse zijn en dat alle Aziaten helemaal opgedoft zijn voor hun avondje uit. De meisjes lijken net poppen zo netjes zit hun haar en kleding! Ik als filmliefhebber vond de film niet zo bijzonder maar het was leuk om even met z’n alle naar de film te zijn  geweest. We pakken weer een taxi terug naar het hotel van Imanuel en Gabriel. Hier nemen we afscheid want morgenochtend vliegen ze weer terug naar Australië. Ik ga ze missen. En ik ga de groep die we samen vormden missen. Dit vind ik altijd het minst leuke van reizen, binnen een korte tijd maak je intense vriendschappen en dan moet je gedag zeggen met het idee dat je ze waarschijnlijk, op een Facebook post na, nooit meer zult zien. Nu zijn alleen Grace en ik nog over en omdat we het zo gezellig hebben met elkaar besluiten we een tijdje samen door Vietnam te reizen. Morgen is onze laatste dag in Hanoi, daarna gaan we met de bus naar Ninh Binh. 

Dit is onze laatste dag in Hanoi, onze bus naar Ninh Binh vertrekt vanavond om 6 uur. Maar eerst gaan we onze jassen op de post doen om daarna voor de laatste keer naar ons favoriete café te gaan voor een egg coffee en een de laatste keer naar ons favoriete noedel restaurant. Hanoi was leuk maar we zijn wel weer toe aan een nieuwe plek en nieuwe avonturen! Het enige waar ik tegen op zie is de weersverwachting voor Ninh Binh, want ook hier geven ze namelijk weer regen op...